Hannibal in de Alpen | De vergeten oorlog
Iberische soldaten (Museu d’Arqueologia de Catalunya, Barcelona)
In Hannibals leger dienden soldaten die hij had gerekruteerd op het Iberische Schiereiland en later maakten ook de Romeinen gebruik van Iberische soldaten. Bovenstaande schildering op een amfoor toont dat ze met ovale schilden en speren waren uitgerust, net als Romeins legionairs. De vaas is te zien in het Museu d’Arqueologia de Catalunya in Barcelona.
Saguntum
De Tweede Punische Oorlog brak uit toen Hannibal de Iberische havenstad Saguntum belegerde. De stad vroeg hulp in Rome, maar Rome intervenieerde niet: terwijl de Senaat overlegde, ging Saguntum ten onder. Toen de Romeinen de uitlevering van Hannibal hadden geëist en de Karthaagse Raad van Ouden zich hulde in strategische vaagheid, volgde de oorlogsverklaring. Hannibal was er klaar voor: hij had al troepen verplaatst en gezanten gezonden die zijn opmars naar Italië aankondigden.
Ik ben nog nooit in dit deel van Spanje geweest maar een aardige mevrouw stuurde me deze foto.
Punische resten op de Byrsa-heuvel: goed bewaard omdat ze waren verborgen in het door de Romeinen er overheen gebouwde terras
We gaan naar Karthago, niet ver van het huidige Tunis. Die stad is ooit – volgens de traditie in 814 v.Chr. – gesticht door kolonisten uit Fenicië, het huidige Libanon. Er waren wel meer Fenicische kolonies: op Cyprus, in Libië, op westelijk Sicilië, op Sardinië, aan de Costa de Sol. Toen het moederland in de zesde eeuw door de Babylonische koning Nebukadnezar werd veroverd, sloten de westelijke koloniën zich aan bij Karthago, dat zo een imperium in de schoot geworpen kreeg. De Grieken noemden het een epikratie, een woord dat vermoedelijk aanduidt dat het Karthaagse Rijk informeler was dan de Griekse bondgenootschappen. De inwoners waren vooral verbonden door het gevoel Feniciërs in den vreemde te zijn, en niet door heel veel meer.
In Karthago zijn menselijke resten gevonden en dankzij allerlei nieuwe technieken, zoals next generation sequencing, valt het antieke DNA te ontcijferen. Dat is nu gedaan met de resten van een jonge man die kort voor 500 v.Chr. lijkt te zijn overleden. Afgelopen woensdag werd de conclusie bekend gemaakt (hier) en die was verrassend: het mitochondriaal DNA (zeg maar de genen die je van je moeder erft) behoorde tot een haplogroep (zeg maar een tak in de grote DNA-stamboom) die bekendstaat als U5b2c1.
Iberische soldaten, zoals ze met Scipio meevochten, op een een stuk aardewerk uit Catalonië (Museu d’Arqueologia de Catalunya, Barcelona)
[Dit is de elfde aflevering van een feuilleton over de Tweede Punische Oorlog (218-201 v.Chr.). Het eerste is hier. In het laatste stukje van gisteren verkeerde de strijd in een impasse en diende de jonge Romeinse generaal Scipio zich aan.]
De Romeinen hadden sinds de dood van Scipio’s vader in Spanje terrein moeten prijsgegeven, maar beheersten nog altijd het gebied benoorden de Ebro. Bovendien waren ze goed getraind. Elders op het Iberische schiereiland waren drie Karthaagse legers actief en de jonge generaal begreep dat hij niet moest wachten tot die zich tegen hem verenigden.
Het geluk lachte hem toe. De Karthaagse strijdkrachten bevonden zich ver van hun hoofdstad, Nieuw Karthago (het huidige Cartagena), en de jonge generaal liet zijn soldaten daar in zeven dagen naartoe marcheren: zeven dagmarsen van vijfenzestig kilometer. Er bestaan parallellen, maar ze zijn zeldzaam en de legionairs zouden het wellicht niet hebben gedaan als Scipio hun niet had verteld dat droomgezichten hem succes hadden voorspeld en dat hij mocht rekenen op de zeegod Neptunus. In zeven dagen presteerden de mannen het bijna onmogelijke. De Karthaagse commandant Mago was totaal verrast.
© 2024 Karthago
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑