Hannibal in de Alpen | De vergeten oorlog

Tag: DNA

Savanne- of bosolifanten?

Beeldje van een krijgsolifant uit Pompeii (Museo Archeologico Nazionale, Napels)

Een vaak terugkerende vraag is die naar de herkomst van de Karthaagse krijgsolifanten. Het wapen is vanuit India geïntroduceerd in de legers van het Seleukidische Rijk (in Iran, Irak, Syrië en Turkije), maar het is weinig aannemelijk dat ook de Karthagers Indische olifanten inzetten.

Uit Polybios’ beschrijving van een gevecht tussen de Seleukiden en de Ptolemaiën van Egypte blijkt dat de laatsten kleinere olifanten hadden dan hun vijanden. Dit suggereert dat ze niet beschikten over Afrikaanse savanneolifanten, die groter zijn dan de Indische. Al sinds de jaren vijftig nemen oudhistorici daarom aan dat de Ptolemaiën Afrikaanse bosolifanten benutten, die inderdaad kleiner zijn. Ook de Karthagers, die nog verder van India af woonden, zouden zich hiervan hebben bediend. De aanname was dat bosolifanten, die tegenwoordig voorkomen in het tropisch regenwoud van Kameroen, destijds ook leefden in Eritrea, van waaruit ze dan naar Egypte en Karthago werden geëxporteerd.

Lees verder

Karthaags DNA

Punische resten op de Byrsa-heuvel: goed bewaard omdat ze waren verborgen in het door de Romeinen er overheen gebouwde terras

We gaan naar Karthago, niet ver van het huidige Tunis. Die stad is ooit – volgens de traditie in 814 v.Chr. – gesticht door kolonisten uit Fenicië, het huidige Libanon. Er waren wel meer Fenicische kolonies: op Cyprus, in Libië, op westelijk Sicilië, op Sardinië, aan de Costa de Sol. Toen het moederland in de zesde eeuw door de Babylonische koning Nebukadnezar werd veroverd, sloten de westelijke koloniën zich aan bij Karthago, dat zo een imperium in de schoot geworpen kreeg. De Grieken noemden het een epikratie, een woord dat vermoedelijk aanduidt dat het Karthaagse Rijk informeler was dan de Griekse bondgenootschappen. De inwoners waren vooral verbonden door het gevoel Feniciërs in den vreemde te zijn, en niet door heel veel meer.

In Karthago zijn menselijke resten gevonden en dankzij allerlei nieuwe technieken, zoals next generation sequencing, valt het antieke DNA te ontcijferen. Dat is nu gedaan met de resten van een jonge man die kort voor 500 v.Chr. lijkt te zijn overleden. Afgelopen woensdag werd de conclusie bekend gemaakt (hier) en die was verrassend: het mitochondriaal DNA (zeg maar de genen die je van je moeder erft) behoorde tot een haplogroep (zeg maar een tak in de grote DNA-stamboom) die bekendstaat als U5b2c1.

Lees verder

© 2024 Karthago

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑