Hannibal in de Alpen | De vergeten oorlog

Tag: De vergeten oorlog (Pagina 2 van 5)

Boekpresentatie “De vergeten oorlog”

Als elk nadeel een voordeel heeft, dan is de verhouding bij de corona-epidemie vermoedelijk iets van 99:1. Een van de zeer, zeer weinige positieve dingen is dat we hebben ontdekt dat sommige dingen ook online kunnen. Lezingen en boekpresentaties bijvoorbeeld: je kunt ook thuis kijken/luisteren naar iets waar je anders een lange reis voor zou hebben moeten maken. Het is vergelijkbaar met de eerste boeken over kunst: je hoefde niet meer naar een museum in een verre stad te gaan, maar kon thuis de details bekijken, zonder de stress van de reis en de drukte van de tentoonstelling.

Lees verder

Messina

Messina

Dit is het Sarajavo van de Eerste Punische Oorlog: Messina. Aan de overkant ziet u de teen van Italië, vooraan de haven.

De stad was bezet door piraten, sommigen vroegen hulp in Karthago, anderen in Rome. Daardoor kwamen de twee grootmachten tegenover elkaar te staan. De militaire commandanten ter plekken begrepen als eersten dat een conflict om deze havenstad niet lokaal kon blijven en probeerden te de-escaleren, maar helaas deden ze dat niet gelijktijdig.

Lees verder

Een kasteel genaamd Schild

Kelibia

Een van de plaatsen waar tijdens de Eerste Punische Oorlog is gevochten, is een fort dat in het Grieks Aspis heette en in het Latijn Clupea. Beide woorden betekenen “schild”. Het was de Romeinse basis in het huidige Tunesië. De haven van “Kelibia”, zoals Clupea nu heet, is nog altijd in gebruik. Op de citadel staat nog altijd een Ottomaans fort. En als je er nu naar kijkt, zie je dat het precies lijkt op een op de grond gelegd schild.

Meer hierover in mijn boek over de Eerste Punische Oorlog, De vergeten oorlog. U bestelt het hier.

De helm van een huurling

Attisch-Chalcidische helm (Museo archeologico Antonio Salinas, Palermo)

Hoewel mijn boek De vergeten oorlog krijgsgeschiedenis is, ben ik niet zo geïnteresseerd in de tactische details. Daarover schrijven, wordt al snel een soort geweldsporno. Echt belangrijk is het ook niet. Het draait bij een conflict om de uitkomst en ook om de oorzaken en de gevolgen. Zelf ben ik geboeid door de kenbaarheid van het verleden, dus ik ga een discussie over deze of gene bron niet uit de weg. Maar om eerlijk te zijn: de fascinatie die sommigen hebben voor wapens, voor tactiek en voor de praktijk van het bloedvergieten, daar kan ik niks mee.

Ik kan dus weinig meer zeggen over bovenstaande helm dan dat ‘ie te zien is in het Museo archeologico “Antonio Salinas” in Palermo, waar ik lang geleden één keer ben geweest. Bij latere bezoeken was het museum in verbouwing, al begrijp ik dat het inmiddels is heropend. Als ik toch weer eens naar Sicilië zou kunnen…

Lees verder

Olifant met Stervende Galaat

Krijgsolifant in actie (Louvre, Parijs)

De olifant zal wel eeuwig met Karthago worden geassocieerd, hoewel dit geduchte wapen ook is ingezet door andere grote mogendheden. Het voorwerpje hierboven, te zien in het Louvre in Parijs, zal een illustratie zijn van een Seleukidische krijgsolifant. Het is namelijk gevonden in het Egeïsche Zee-gebied en toont hoe zo’n dikhuid korte metten maakt met een Galatische krijger. Die heeft nog geprobeerd met zijn zwaard in de voorpoten te steken, maar wordt weggedrukt en zijn zwaard punt inmiddels in een voor de olifant veilige richting.

De Galaten behoorden tot de La Tène-cultuur waartoe ook de huurlingen behoorden die in dienst waren van de Karthagers. Tijdens de Eerste Punische Oorlog vielen ze bijvoorbeeld de door de Romeinen bezette stad Palermo aan, wat uitliep op een catastrofe omdat ze zich moed hadden ingedronken. Ze werden vertrapt door hun eigen olifanten. Het plaatje hierboven illustreert hoe het zal zijn gegaan.

Lees verder

Neplatijn

Inscriptie ter ere van Duillius (Capitolijnse musea, Rome)

De Eerste Punische Oorlog was de langste en (volgens historicus Polybios) grootste oorlog uit de oude geschiedenis. Zonder onderbreking duurde het conflict van 264 tot 241 v.Chr., een lengte die te verklaren is door het feit dat de Romeinen op land superieur waren en de Karthagers op het water. Een landmacht tegen een zeemacht: dat moet wel een ingewikkeld conflict zijn. Door gebruik te maken van enterbruggen slaagden de Romeinen er echter in de strijd op zee zó te veranderen dat ze leek op een landslag en konden ze de gevechten naar hun hand te zetten.

De Romeinse historicus Titus Livius schreef over de zeeslag bij Mylae, die plaatsvond in het jaar dat wij 260 v.Chr. noemen:

Consul Gaius Duillius vocht met succes tegen de Karthaagse vloot en vierde als eerste Romeinse veldheer een triomf na een overwinning ter zee. Om deze reden werd hem ook een blijvend eerbewijs toegekend: wanneer hij terugkeerde van een maaltijd werd hij voorafgegaan door een fakkeldrager en begeleid door fluitspel. (Periochae 17.2)

Lees verder

Uitnodiging: De vergeten oorlog

Ik heb de corona-impasse van afgelopen jaar benut om twee boeken te schrijven. Het ene heet Hannibal in de Alpen en legt uit waarom we zo weinig weten kunnen over ’s mans veelbesproken tocht naar Italië. Het gaat ook over wetenschappers die denken dat bronkritiek niet zo nodig is. Dit boek verscheen in januari.

Rome versus Karthago

Het andere boek heet De vergeten oorlog en verschijnt volgende week. Ik hoop dat de titel, die inderdaad rijp is voor het Meldpunt Clichéoverlast, u niet afschrikt, want het verhaal van de Eerste Punische Oorlog is interessant genoeg. Twee totaal verschillende mogendheden, de zeemacht Karthago en de landmacht Rome, stonden tegenover elkaar. De inzet: Sicilië.

Lees verder

Scipio Africanus

Scipio (Archeologisch Museum, Napels)

Het was onvermijdelijk dat in de twee boeken die ik over Karthago schreef, Hannibal in de Alpen en De vergeten oorlog dus, enkele personages zouden terugkeren. Hannibal natuurlijk, zijn vader Hamilkar Barka, maar ook Scipio Africanus: de man die Hannibal versloeg. Anders dan Hannibal, van wie we niet weten hoe die eruit heeft gezien, hebben we wel het portret van Scipio.

Ik blogde al eens over de buste in de Capitolijnse Musea in Rome; bovenstaand portret is te zien in Napels. Het is gevonden in de Villa van de Papyri in Herculaneum, waar ook een mooie kop is te zien van Pyrrhos van Epirus.

Pyrrhos

Pyrrhos

Dit is een van de beroemdste portretten uit de Oudheid: Pyrrhos, de koning van Epeiros, een staat die lag in het zuiden van het huidige Albanië en het noordwesten van Griekenland. Ik weet nooit goed ik het woord moet spellen, want ik wil niet invisibiliseren en neig er daarom naar Griekse woorden zo Grieks mogelijk weer te geven. Ik vind echter ook dat de Romeinse provincienamen zó ingeburgerd zijn dat je daar van moet afblijven. Dus Epirus. Dat Pyrrhos dan weer Purrhos zou zijn, gaat me ook te ver. Ik ben gewoon niet consequent maar dat is geen enkel systeem.

Bovenstaand portret is gevonden in de Villa van de Papyri in Herculaneum en is nu te zien in het Nationaal Archeologisch Museum in Napels.

Lees verder

Italische soldaten

Italische soldaten uit de derde eeuw (Louvre, Parijs)

Een detail van eens sacrofaag, gevonden in Chiusi in Italië. Het stelt een Italische ruiter voor: bewapend met een rond schild, een speer en een helm zit hij te paard. Links wordt hij begeleid door een persoon die verschillend wordt geïdentificeerd. Sommigen zeggen dat het de demon Charun is, die de doden naar de Onderwereld begeleidt, ongeveer zoals Hermes in de Griekse mythologie. Een andere verklaring is dat het gewoon een infanterist is met een wat wonderlijk afgebeeld pantserhemd. Hoe dat ook zij, de ruiter geeft een beeld van de cavalerie in de derde eeuw v.Chr.

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 Karthago

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑